පුනර්ජනනීය බලශක්තිය - මංමුලාව

පුනර්ජනනීය බලශක්තිය (Renewable energy) මේ වන විට ඉතා ආකර්ශනීය මාතෘකාවකි. පෘථිවියේ මිනිස් යුගය තුල අවසන් නොවෙන හිරු කිරණ, සුළඟ, උදම් රළ, භූගත තාපය, ජෛව ඉන්දන ඈ ශක්ති ප්‍රභව වලින් මිනිසාගේ සුඛ විහරණය සඳහා අවශ්‍ය බලශක්තිය නිපදවා ගැනීම මෙමගින් අදහස් කෙරේ. පොළොව අභ්‍යන්තරයේ ඇති ඛනිජ තෙල්, ගල් අඟුරු හා ස්වභාවික වායු වර්ග තවත් කෙටි කලකින් අවසන්වීමත්,එසේම ඒවා පැවතියද දහනයකර වායුගෝලයේ කාබන්ඩයොක්සයිඩ් ප්‍රමාණය ඉහළ නැංවීම මගින් සමස්ථ පෘථිවි වාසීන්ට අත්විඳින්නට සිදුවන දේශගුණ විපර්යාසයන්ගේ බලපෑම දරා ගැනීමට නොහැකි වීමත් පුනර්ජනනීය බලශක්තිය භාවිතා කිරීමට ජනතාව තුල පෙළඹවීමක් ඇතිකර තිබේ.

ඛනිජතෙල්, ගල් අඟුරු හා ස්වභාවික වායු භාවිතා කරමින් සියළුම රටවල් තම නිෂ්පාදන ක්‍රියාවලීන් සිදුකිරීම නිසා එමගින් වායුගෝලයට විශාල වශයෙන් හරිතාගාර වායු විමෝචනය වීම සිදුවේ. දේශගුණ විපර්යාස සිදුවීම නවතා දැමීමට නම් අප හරිතාගාර වායු විමෝචනය නවත්වා දැමිය යුතුයි.

පෘථිවි උෂ්ණත්වය ඉහළයාම නිසා ධ්‍රැව අයිස් හා ග්ලැසියර් දියවීමෙන් මුහුදේ ජලමට්ටම ඉහළ යාමෙන් බරපතල ලෙස ජීවිත අවධානමකට ලක්ව සිටින්නේ ලොව පුරා පැතිරී ඇති කුඩා දුපත් රාජ්‍ය යි. ඒ සඳහා අපට ඇති ආසන්නතම උදාහරණය මාලදිවයිනයි. එම දුපත් රාජ්‍ය ආරක්ෂාකර ගැනීමට නම් වායුගෝලීය උෂ්ණත්වය ඉහළයාම සෙන්ටිග්‍රේට් අංශක එකයි දශම පහ (1.5 ^oc) සීමාවේ පවත්වා ගත යුතුය.

ඒ සඳහා2030 වන විට ලෝකය සියයට සියයක් (100%) පුනර්ජනනීය බලශක්තිය භාවිතා කරන තත්වයට පත්විය යුතුය. එසේ නොවුනහොත් මේ සියවස අවසන් වනවිට පෘතුවි වායුගෝලයේ උෂ්ණත්වය  සෙන්ටිග්‍රේට් අංශක පහත් හතත් අතර ප්‍රමාණයකින් (5-7^oc) ඉහළ යාම නොවැලක්විය හැකි බව දේශගුණ විපර්යාස පිළිබඳ අන්තර්රාජ්‍ය මණ්ඩලය තම පස්වන වාර්තාව මගින් පෙන්වා දී ඇත.එබැවින් පුනර්ජනීය බලශක්තියේ අවශ්‍යතාවය දෙවරක් පැවසියයුතු නැත.

ලොව පුරා බොහෝ රටවල මෙන්ම ශ්‍රී ලංකාව තුළද පුනර්ජනනීය බලශක්තිය නිෂ්පාදනය හා භාවිතය සම්බන්ධයෙන් යම්කිසි උනන්දුවක් ඇතිව තිබේ. නමුත් එහි ඇති අභාග්‍යසම්පන්න තත්වය වන්නේ අපේ රටේ පුනර්ජනනීය බලශක්තිය නිෂ්පාදනය සඳහා ඇති සාධනීය ප්‍රභවයන් භාවිතය දිරිගැන්වීම වෙනුවට බලධාරීන් සිදුකරමින් සිටින්නේ විනාශකාරී පුනර්ජනනීය බලශක්ති උත්පාදන ව්‍යාපෘති සඳහා රුකුල් දෙමින් සිටීම වීමය.

ඊට ඇති ඉතා සුලභතම නිදසුන වන්නේ කුඩා ජලවිදුලි බලාගාර ව්‍යාපෘති ය.මෙවැනි බලාගාර ඉදිකිරීම සඳහා ලබාදී ඇති අවසරපත් ව්‍යාපාරිකයන් අතර ඉහළ මිලගණන් වලට අතින් අතට යනවා විනා බලාගාර ඉදිකිරීමක් සිදු නොවන අවස්ථා ඇති බව රේඛීය විෂයභාර ඇමති රංජිත් සියඹලාපිටිය පසුගියදා ප්‍රකාශකළේය.එසේම විවිධ ප්‍රමාණයේ ඇළ, දොළ, ගංගා හරස් කරමින් මේ වනවිට ඉදිකෙරෙමින් පවතින කුඩා ජලවිදුලි බලාගාර සියගණනක්ද සිදුකරමින් සිටින පාරිසරික විනාශය අති මහත්ය. පරිසර පද්ධති කාබාසීනියා කරමින් ජනජීවිත වනසමින් එම බලාගාර මගින් ජාතික පද්ධතියට ජල විදුලිය සපයා ධනවතුන් පිරිසක් තවදුරටත් මුදල් ඉපයීමේ නිරතව සිටිති. එසේම පසුගිය කාලයේ හම්බන්තොට දිස්ත්‍රික්කයේ යාල ජාතික උද්‍යානය ආශ්‍රිත අමරවැව ප්‍රදේශයේ ඉඩම් අක්කර 1500ක් පවුද්ගලික සමාගමකට බදුදී තිබුණේ ජෛව ඉන්දනයක් ලෙස භාවිතා කිරීම සඳහා ග්ලිඩිසීරියා වගා කිරීමටය.

මෙවැනි විනාශකාරී ව්‍යාපෘති වලට ගොදුරුවන ප්‍රදේශවලින් එතෙක් ප්‍රතිලාභ ලැබූ ජනතාවට, විනාශවී යන පරිසර පද්ධතිවල ජීවත්වූ ආවේණික හා දේශීය ජීවී විශේෂ වලට කිසිඳු පිළිසරණක් නැතිවීම කණගාටුවට කරුණකි. අපේ රටට පුනර්ජනනනීය බලශක්තිය අවශ්‍ය නමුත් අටුව කඩා පුටුව සැදීමේ න්‍යායෙන් එය සිදු නොකළයුතු බව කිවමනාය.

එසේම අනෙක් අතින් ඉහත සඳහන් කල පරිදි රටේ පුනර්ජනනීය බලශක්තිය නිෂ්පාදනය සඳහා ඇති සාධනීය ප්‍රභවයන් භාවිතය දිරිනොගැන්වීමද කණගාටුවට කරුණකි.උදාහරණයක් ලෙස වඩාත්ම සරල හා පහසුපුනර්ජනනීය බලශක්ති ප්‍රභවයක් වන සූර්ය බලශක්තිය අප අමතකකර දමා ඇත. සූර්ය පැනල පද්ධති සඳහා අධික බදු පැනවීමට සියළුම ආණ්ඩු කටයුතු කිරීම නිසා ඒවා මිලදී ගැනීමට සාමාන්‍ය පුරවැසියන්නට හැකියාවක් නැත.ඒ නිසා වසරේ වැඩි දින ගණනක් අපට පුනර්ජනනීය බලශක්තිය ජනනය කල හැකි හිරු කිරණ අප අපතේ හරිමින් සිටිමු. එසේම වැඩි මිළට පවුද්ගලික ඩීසල් බලාගාර මගින් විදුලිය මිලදී ගැනීමට ඇති පදම් මුදල් ඇති විදුලිබල මණ්ඩලයට සූර්ය පැනල මගින් විදුලිය නිපදවා ජාතික පද්ධතියට ලබා දෙන සැබෑ පරිසරහිතකාමීන්ට ඒ සඳහා මිලක් ලබා දීමට කිසිඳු අවශ්‍යතාවක් නැත.

ගංගා, ඇළ, දොළ වනසන කුඩා ජලවිදුලි බලාගාරකාරයන්ට හා වනබිම් වනසන ග්ලිඩිසීරියා ජෛව ඉන්දනකාරයන්ට කත් අදින ඔලමොළ බලධාරීන්ට හා නිලධාරීන්ට බදු සහන ලබා දී සූර්ය පැනල ජනතාව අතර ප්‍රචලිත කර,එයින් ජනනය කෙරෙන පුනර්ජනනීය බලශක්තිය මිලදී ගැනීමට ක්‍රමවේදයක් සකස් කිරීම සඳහා නුවණ පහළ නොවීම ජාතියේ අවාසනාවකි.