ගල්අඟුරු බලශක්ති කටු ඔටුන්න

සාම්පුර් ගල්අඟුරු බලාගාර ව්‍යාපෘතිය නැවත කරළියට පැමිණ තිබේ.ඊට එරෙහිව සාමාන්‍ය වැසියන් පිරිසක් පසුගියදා කට්ටපරිච්චාන් ප්‍රදේශයේදී උපවාසයක්ද ආරම්භ කළෝය. පසුගිය රජයේ මහින්ද චින්තනය යටතේ සාම්පුර් බලාගාරය ඉදිකිරීමට සැලසුම් කෙරුණේ අපේ රට පංච බල කේන්ද්‍රයක් බවට පත්කිරීමේ සිතුවිල්ල අනුවය. දැනුමේ කේන්ද්‍රය, බලශක්ති කේන්ද්‍රය, ධීවර කේන්ද්‍රය, නාවික කේන්ද්‍රය හා ගුවන් කේන්ද්‍රය වශයෙන් දියුණු කරමින් මේ රට ආසියාවේ ආශ්චර්ය බවට පත් කිරීම ඒ සිතුවිල්ලයි. ඒ අනුව නොරච්චෝලේ හා සාම්පූර් ගල්අඟුරු බලාගාර ඉදිකර විදෙස් රටවලට බලශක්තිය අපනයනයකර විදේශ විනිමය උපයාගැනීම අරමුණ විය. දැන් වර්තමාන යහපාලන ආණ්ඩුව යටතේ නැවතත් සාම්පූර් බලාගාරය ඉදිකිරීමේ අරමුණද එයම වියයුතය.

මෛත්‍රීපාල සිරිසේන ජනාධිපතිවරයා පසුගියදා  අවසන්වූ COP 21 පැරිස් දේශගුණ විපර්යාස සමුළුව (Conference of parties 21) අමතා දේශගුණ විපර්යාස අවමකරගැනීම හා ඊට අනුහුරුවීම පිළිබඳ සිත් ඇදගන්නා සුළු කතාවක් කළේය. නමුත් දේශගුණ විපර්යාසය අවමකරගැනීම හා ගල්අඟුරු බලශක්තිය විකුණා විදේශ විනිමය ඉපයීම කිසිසේත්ම එකීනෙකට සමාපත නොවන ප්‍රතිපත්ති දෙකක් බව කිවයුතුය.

දේශගුණ විපර්යාසය හේතුවෙන් ඉහළයන වායුගෝලීය උෂ්ණත්වය සෙන්ටිග්‍රේට් අංශක දෙක (2 ^oc) සීමාවේ වත් පවත්වා ගැනීමට අපොහොසත්වුව හොත් පොළොව මතුපිට ඇති මීතේන් වැනි වායු වර්ග ගිනිගැනීම ආරම්භවීම මිනිසාට පාලනය කල නොහැකි බරපතල ව්‍යසනයන් ඇතිකරනු ඇති බව  විද්‍යාඥයින් පෙන්වා දෙති. වර්ෂ 2011 දක්වා දත්ත පදනම් කරගනිමින් සිදුකරන ලද ගණනය කිරීම් අනුව වායුගෝලීය උෂ්ණත්වය ඉහළ යාම අංශක 2 සීමාවේ පවත්වා ගැනීමට නම් මුළුමහත් ලෝකවාසීන්ටම වායුගෝලයට මුදාහැරීමට අවසර ඇත්තේ තවත් කාබන් ගිගාටොන් 1000 ක් පමණි. නමුත් අප මේ වන විට එම ප්‍රමාණයෙන් ගිගාටොන් 150ක් වායුගෝලයට මුදාහැර අවසන්ය.

ලෝකයේ රටවල් අතර ගැඹුරු සංවාද හා මතවාද ඇතිවෙමින් පවතින්නේ ඉතිරි කාබන් ගිගාටොන් 850 වායුගෝලයට විමෝචනය කිරීමේ අයිතිය බෙදාගැනීම සම්බන්ධයෙනි. මේ පිළිබඳව තවමත් නිශ්චිත එකඟතාවයක් ඇතිවී නැතත් ලොව සියළු රටවලට තමන්ට වායුගෝලයට මුදාහැරීමට හැකි කාබන් කෝටාව ඉතිරි කරගැනීම පිළිබඳව උනන්දුවීමට සිදුවී තිබේ.

මේ වනවිට ලොව සියළු රටවල් මුහුණදී සිටින පොදු ගැටළුව වන්නේ තමන්ට අවශ්‍ය බලශක්තිය නිෂ්පාදනය කිරීමයි. ඒ සඳහා ඛනිජතෙල් හා ගල්අඟුරු දහනය කිරීමෙන් තම කාබන් කෝටාව සීග්‍රයෙන් ක්ෂයවන බව එම රටවල් දනිති. ඇමරිකාව හා චීනය වැනි බලවත් රටවල් පවා දැන් තම ගල්අඟුරු බලාගාර වසා දමමින් සිටින්නේ එබැවිණි. ශ්‍රී ලංකාව උත්සාහ කරන්නේ ඇතිවී ඇති තත්වයෙන් බොරදියේ මාළු බෑමටය. තමන්ගේ කාබන් කෝටාව ඉතිරි කරගෙන වෙනත් රටකින් බලශක්තිය මිලදීගැනීමට අසල්වැසි ඉන්දියාව වැනි රටවල් මේ වන විට උනන්දු වෙමින් සිටී. ඉන්දියාව එය සිදුකරන්නේ අප රටට “ආසියාවේ බලශක්ති කේන්ද්‍රය” වීමේ සිහිනය පෙන්වමිනි. එසේත් නැතිනම් අපගේ අර්ථ දැක්වීම අනුව “ගල්අඟුරු බලශක්ති කටු ඔටුන්න” පැළඳවීමෙනි.

ගල්අඟුරු බලාගාර මගින් රටේ ජනජීවිතයට හා පරිසරයට එල්ලවන බරපතල බලපෑම් රැසක් දරා ගනිමින්, අපේ රටේ කාබන් කෝටාව සීග්‍රයෙන් පහත හෙලාගනිමින් අප බලශක්ති කේන්ද්‍රය බවට පත්වී ආසියාවේ ආශ්චර්ය වීමට සිහින දැකීම කෙතරම් බොළඳ දැයි විස්තර කළයුතු නැත.දේශගුණ විපර්යාස පිටුදැකීමට නම් වසර 2030 වන විට ලෝකය සියයට සියයක් (100%) පුනර්ජනනීය බලශක්තිය භාවිතා කරන තත්වයට පත්විය යුතුය. එබැවින් අපට සාම්පූර ගල්අඟුරු බලාගාරය තනා ආසියාවේ බලශක්ති කේන්ද්‍රය වීමේ ආශ්වාදය ලැබීමට හා ගල්අඟුරු බලශක්ති කිරුළට ඇන්දවී සිටීමට හැකි වන්නේ තවත් වසර 14කටත් අඩු කාලයකි.

නමුත් ඒ වනවිට අප විසින් යටකී බලාගාර වලින් අපේ රටටත් ජනතාවටත් සිදුකරගත හැකි සියළු විනාශයන් සිදුකරගෙන හමාර වනු ඇත.දැනටමත් නොරච්චෝලේ ගල්අඟුරු බලාගාරය හේතුවෙන් එම ප්‍රදේශයේ ජනතාවගේ සෞඛ්‍යට හා සමාජාර්ථික තත්වයට බලපෑම් එල්ලවී තිබේ. එසේම සාම්පූර් බලාගාරය හේතුවෙන් ජනතාවගේ පාරම්පරික වාසභූමි හා ජීවනෝපාය අහිමිවීම හා පුළුල් පරාසයක පැතිරුණු පරිසර ප්‍රශ්න ගණනාවක් ඇතිවීම සිදුවේ.

ඉන්දියාව අපගේ බලාගාර මගින් විදුලිය මිලදී ගැනීම කොතරම් කලක් සිදුකිරීමට අපේක්ෂා කරනවාද යන්න අපට අනාවැකි පලකල නොහැක. ඔවුන් ස්වකීය බලශක්තියෙන් ස්වයංපෝෂිත වී අපගේ ගල්අඟුරු බලශක්තිය ප්‍රතික්ෂේප කලවිට අපට වෙනත් පාරිභෝගිකයෙකු සොයාගැනීමද උගහටය. ගල්අඟුරු බලාගාර මගින් විදුලිය සපයා ගැනීම වඩාත් සංකීර්ණ ක්‍රියාවක් වන්නේ එය අපට ඕනෑ ඕනෑ ආකාරයට පාලනය කිරීමට නොහැකි බැවිනි. ගල්අඟුරු බලාගාරයක ජනන ක්‍රියාවලිය අඛණ්ඩව සිදු නොකළහොත් ඒකකයකට වැයවන පිරිවැය සීග්‍රයෙන් ඉහළ යාම සිදුවේ. එබැවින් එය කොටි වල්ගය අල්ලා ගත්තා වැනි ක්‍රියාවකි. ගල්අඟුරු වල ගිලී සිටීම නිසා 2030 වසර වනවිට අපේක්ෂිත මට්ටමින් පුනර්ජනනීය බලශක්ති උත්පාදන වැඩසටහන් සංවර්ධනය කිරීමටද  අපට රටක් හැටියට නොහැකිවීම මෙහි තවත් අතුරු ප්‍රතිපලයකි. එවිට අපේ රටට සිදුවන්නේ වත්ත බද්දට දී ඇස්සට දත නියවාගෙන සිටීමට නොවේද ?